Het eerste echte avontuur in Ecuador....

Laten beginnen met iedereen hartelijk te danken voor de leuke reacties op ons eerste verslag. Erg leuk om te lezen dat jullie allemaal een beetje met ons meereizen en meeleven!

Otavalo (zondag 28 september)
Al heel vroeg in de morgen zijn we wakker. Het is pas 6.00 uur en we doen geen oog meer dicht. Langzaam aankleden dan maar en dit heeft als gevolg dat we om 8.00 uur al weer in de taxi zitten op weg naar Cotacachi, een dorp zo'n 15 km ten noorden van Otavalo. De chauffeur slaat voorbij Otavalo links de Pan Americana af en rijdt de bergen in. We hebben nu goed uitzicht op de hoge bergen en we zien hier en daar een besneeuwde top.
In Cotacachi zijn veel leerwerkers en andere handvaardigheidwinkeltjes gevestigd. Echter op zondagmorgen om 8.15 uur is het centrum natuurlijk helemaal uitgestorven. De eerste mensen zien we pas op straat verschijnen als de kerk uitgaat. We lopen er dan ook een beetje verloren bij door de straten van Cotacachi. We begrijpen nu ook waarom de mensen uit Otavalo ironisch zeggen 'dat de gevangenis in Otavalo hondermaal beter is dan een dag losgelaten te worden in Cotacachi'.


Op een bankje op het centrale plein bedenken we wat kunnen gaan doen. Na een half uurtje besluiten we maar weer om een taxi terug naar Otavalo te nemen. Hier is niets te beleven!

Op het dakterras bij een Mexicaans restaurant op Plaza de Ponchos bestellen we een ontbijtje. Leo heeft geen trek in een 'normaal' ontbijtje en bestelt de Ecuadoriaanse variant. Als we alles op tafel krijgen, blijkt deze variant uit gekookte aardappels, een rauw gekookt ei overgoten met een pittig sausje te bestaan. Het ligt wat zwaar op de maag, maar het is best lekker.

Na het ontbijt nemen we een taxi naar het Parque Condor. De taxi komt met veel moeite de steile weg op die bestaat uit zand, kiezelstenen, gaten en bulten. De route levert echter wel een prachtig uitzicht op op Otavalo en de omringende bergen.

Volgens de Lonely Planet is het park recent opgezet door een Nederlander. Er worden zieke en gewonde roofvogels opgevangen en verzorgd. Er zitten havikken, uilen, gieren en twee prachtige Andes Condors. Het park ligt afgelegen op de top van een berg en je hebt er rondom prachtig uitzicht op de omgeving. Er zijn weinig bezoekers en dat is dan ook waarschijnlijk de reden dat er geen demonstratie met getrainde roofvogels wordt gegeven. We genieten van de zon, het uitzicht en maken close-up foto's van de vogels.


We willen eigenlijk terug wandelen naar Otavalo. Het is maar zo'n 4,5 kilometer de berg af. De dames in het park raden dit echter af. Het is te gevaarlijk. Gelukkig komt er net een taxi aangereden met een nieuwe bezoeker. Wij nemen deze taxi terug en laten ons afzetten in het centrum van Otavalo.


De middag besteden we aan een beetje relaxen, internetten, foto's uitzoeken en reistips downloaden etc. Als we terug zijn in ons hostel breekt er een zware onweers- en regenbui los. We zijn net op tijd binnen.


's Avonds gaan we nog even terug naar het centrum voor een hapje. Alle marktkraampjes zijn nu weg en Plaza de Ponchos is leeg. Tenminste, op de cayambas na die we nu dus ook goed kunnen zien. Dit zijn typische witte, paddestoelvormige kraampjes die de koopwaar tegen de regen en de zon beschermen. Deze cayambas zijn in de jaren '70 met Nederlandse steun gebouwd. Bekijk je het plein van boven af, dan zie dat de cayambas in de vorm van een vlinder zijn aangelegd.

Otavalo-Quito (maandag 29 september)
Nog steeds last van de jetlag, want we zijn wederom erg vroeg wakker. Misschien zouden we toch eens wat later naar bed moeten gaan... Na de regenbui van gisteren, is het weer lekker opgeknapt. De zon schijnt en de temperatuur is aangenaam.
We pakken onze spullen in voor ons eerste avontuur in Ecuador: met het openbaar vervoer naar Quito reizen. Als we de verhalen moeten geloven, is Quito één van de gevaarlijkste steden in Zuid-Amerika. We lezen op internet veel verhalen dat reizigers - met name in bussen - hun rugzakken en andere spullen kwijt raken. Het wordt afgeraden om 's avonds ná 18.00 uur op straat te wanden. Zelfs voor kleine stukjes word je aangeraden een taxi te nemen. We maken ons daarom wel een beetje zorgen en spreken af dat we onze dagrugzak nooit los zullen laten.
We ontbijten echter eerst in het hostel. De dame in de keuken spreekt geen Engels en wij spreken geen Spaans. Toch lukt het ons precies om datgene op tafel te krijgen wat we willen; verse broodjes, boter, jam, een gebakken ei en een vers sapje. Het lukt zelfs om een taxi te bestellen die ons naar de bus terminal moet brengen. Bij aankomst op de terminal kunnen we gelijk de bus in. De busjongen veegt nog even het laadruim schoon zodat onze rugzakken straks zonder stof het laadruim weer uit zullen komen (tenminste, we hopen dat ze er nog in liggen als we straks in Quito aankomen). Het luik wordt gelukkig direct gesloten zodat onze spullen niet onbeheerd in het zicht liggen. We zoeken een plaatsje in de nog half lege bus en houden onze dagrugzakken tussen onze benen. Leo heeft een alarm in zijn rugzak ingebouwd. Als er aan een touwtje wordt getrokken zal het door een zeer indringend geluid lijken alsof de wereld vergaat. Gelukkig worden we van de ondergang bespaard!

De bus rijdt stevig door en stop zo nu en dan om mensen in en uit te laten stappen. Twee uur na vertrek arriveren we in Quito en nemen we gelijk een taxi naar L'Auberge Inn, ons hostel voor de komende 2 nachten. De reis is een fluitje van een cent gebleken. Geen enkel probleem. Wat kan reizen toch eenvoudig zijn.

We zetten de spullen in de kamer, lezen op internet nog even het laatste nieuws over Fortis en wandelen vervolgens de straat uit naar het oude centrum van Quito. We lopen de vierdaagse in één middag; we bezoeken de Basilica del Voto Nacional en de Plaza Grande waar het presidentieel paleis is gevestigd. Er staan twee wachters in een mooi blauw uniform voor de deur. Vervolgens lopen we door naar de Plaza San Francisco.

Het valt ons op we zo'n beetje iedereen in Ecuador met een ijsje hebben zien rondlopen. We zien ook op de hoek van elke straat verkopers met een grote schaal met deze ijsjes en hoorntjes staan. We vragen ons af waarom het ijs op de schalen niet smelt... We zijn er inmiddels achter gekomen dat deze ijsjes bestaan uit een mengsel van vruchtensap en eiwit. Dit 'ijsje' (helado) is in 1897 uitgevonden door Rosalia Suàrez. Haar winkeltje in Otavalo bestaat nog steeds en wordt nu gerund door haar kleinzoon.

We zitten een tijdje op de trappen van het Monastery of San Francisco. Er komen steeds kinderen naar ons toe met de vraag of ze onze schoenen mogen poetsen. Zo ook een klein jongetje met een iets ouder meisje. Als we later zien dat ze van een toerist een dollar krijgen zonder schoenen te hoeven poetsen, zijn ze door het dolle.
Er komt ook nog een begrafenisstoet voorbij. De kist wordt achter de auto gedragen en de stoet wordt begeleid door een accordeonist.

Aan het eind van de middag bezoeken we nog de kerk van La Merced. Deze kerk heeft de hoogste toren van Quito en de grootste bel van alle kerken in Quito. Een legende vertelt dat de toren (het enige niet gezegende deel van de kerk) bezeten is door de duivel. De enige persoon die sterk genoeg was om de duivel te weerstaan was de klokkenluider Ceferino. Hij stierf in 1810 en sindsdien durft niemand meer de toren in te gaan, staat de kerkklok stil en wordt de bel niet meer geluid.


Net als zoveel kerken in Zuid-Amerika, is ook deze kerk weer rijk gedecoreerd en voorzien van een opzichtig goudkleurig altaar.

Op 16.00 uur gaan we met een taxi terug naar het hostel. Onze voeten branden, onze neuzen zijn verbrand, maar we hebben een heerlijke dag gehad zonder ons ook maar een moment onveilig te hebben gevoeld in deze 'gevaarlijke' stad. Eens kijken wat morgen ons gaat brengen...

Reacties

Reacties

Laurens

Okay, goed om te horen dat het allemaal wel meevalt, wij hadden altijd zelfde ervaring.., gewoon goed op je spullen letten :)

Mooi verhaal!

Marcel

Moet er niet een alarm op Roos i.p.v. op de rugtas ;-) Leuk om mee te reizen en daar hebben we (volgens ons baasje) alle tijd voor. Veel avontuur !

Foppe

Leuk te zien dat het jullie goed gaat na een hobbelige start. Jullie beleven echt in 1 of 2 dagen wat vele andere hun hele leven niet zullen meemaken. Veel plezier verder en ik wacht alweer op het volgende bericht. 1 voordeel heb je van deze berichten, een reisverslag hoef je thuis niet meer te schrijven.

Groeten uit een herfstig Nederland

Aafke

Deze verslagen doen me nog meer verlangen om weer op stap te gaan.
Ik zie toch wel overeenkomst met Peru.
wat een vervelende start Groepsreis geannuleerd,Iberia niet je dat.
Ik hoop dat dat alleen aanloopproblemen waren en dat het verder goed zal verlopen.
Denk dat jullie voor je gevoel al 10 dagen op stap zijn.

Groeten uit een kil en regenachtig Holland.

ben

Jammer dat jullie niet even vanuit Otavalo naar het orginele museum van de Evenaar zijn gewest was erg interesant. In Quito kan men in het uitgangs centrum best uitgaan maar net als in alle grote plaatsen waar ook in de wereld moet men als het donker is overal uitkijken waar men loopt. Veel plezier verder.
groetjes ben

thea

Blij te horen dat alles goed gaat met jullie en met veel plezier jullie verslagen gelezen, kijk uit naar de volgende.
Is het bij jullie nou 7 uur later of vroeger dan in Nederland?
Groetjes, ma P

Daniel de Riet

Goed om te lezen dat jullie goed aangekomen zijn!
Lekker leesvoer.
Ik kijk al uit naar de natuurfoto's (bijv Galapagos eilanden).

Enjoy!
Daniel

Ab en Dicky

Fantastisch jullie reisverslag, zo snel al uitgewerkt en leuk geïllustreerd, wij hebben het gevoel dat we met jullie "meereizen".
Jammer van de start maar jullie kennende geeft dit allemaal geen onoverkomenlijke problemen.
Nog veel plezier en geniet ervan......
Groetjes

Henriette van Ooijen

Hoi Leo en Rosalie,

Voor mij geen vakantie meer dit jaar, maar door jullie reisverhalen heb ik het gevoel alsof ik achter jullie loop en dus toch op vakantie ben. Wat een ervaring!! Veel plezier en ik kijk uit naar de volgende belevenissen.

Groetjes, Henriëtte

loes & andy

wij zijn echt niet jaloers hoor! fantastisch allemaal, geniet ervan! grz

Karin van Santen

Fantastisch wat jullie doen en meemaken. Ik lees met heel veel plezier jullie verslag. Geniet ervan maar doe wel voorzichtig.
groetjes,

Karin

Paul & Pat

Niet verkeerd om nu in Equador rond te lopen. Hier is de herfst begonnen.
Vooral het videotestje vonden we erg leuk: net of wij bij jullie rondliepen.
We kijken uit naar jullie volgende nieuwsbrief. Veel avontuur en plezier, P & P

Mike

Hoi Leo en Rosalie, wat ik me af vraag is of jullie ook een ijsje hebben gegeten. Julllie hebben het naar jullie zin, want vervelen daar hoeft niet. Is het niet vervelend om daar constant over je schouder te moeten kijken. Nou in ieder geval veel reisplezier en tot de volgende reisverslag.
Groetjes

Mike

Pa en Ma

Kijken weer vol verwachting naar jullie reisverslagen uit
Het is nu Zondag hier en het regen en stormt hier in Hoek van Holland
Veel plezier weer en behouden tuiskomst

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!