In de afgelopen dagen kregen we regelmatig te horendat het zo stil was wat betreft nieuwe reisverslagen. Natuurlijk zitten we niet stil en wordt er af en toe ook aan de verslagen gewerkt. We schrijven ze niet alleen voor jullie, maar ook voor onszelf. Zo kunnen we alle belevenissen nog eens verwerken en later nalezen. We proberen er ook steeds informatie in te verwerken. en de sfeer van de landen weer te geven.
Kortom: veel werk maar...

Ga er maar voor zitten: hier zijn drielange verslagen over ons bezoek aan de waanzinnige Galápagos Eilanden

De Galápagos Eilanden bestaan uit negentien grote en meer dan veertig kleine eilanden. De eilandengroep behoort staatskundig tot Ecuador, maar ligt op ongeveer 1.000 km van Ecuador. Sinds 1959 zijn de eilanden een Nationaal Park en sinds 1981 staan de eilanden op de werelderfgoedlijst van de UNESCO en is de oceaan eromheen tot zeereservaat uitgeroepen.

Deze verspreide groep eilanden zijn meer dan zes miljoen jaar geleden door vulkanische activiteit in de Stille Oceaan gevormd. Sommige eilanden groeien nog steeds omdat er nog steeds vulkanische activiteit is. Er zijn maar een paar eilanden waar mensen op wonen. Door de geïsoleerde ligging van de eilanden komen er veel bijzondere diersoorten voor die nergens anders op aarde voorkomen.

Op de eilanden leven onder andere diverse soorten zee- en landschildpadden, prehistorische zeeleguanen en vele unieke vogelsoorten waaronder pelikanen, fregatvogels, albatrossen en vele soorten Jan-van-Genten. De boobies zijn wereldberoemd. Dit zijn de blauwvoet Jan-van-Genten, vogels met felle blauwe pootjes. Ook in het water leven heel veel diersoorten zoals zeeleeuwen, rode en zwarte krabben, pinguïns, (manta)roggen en diverse soorten haaien.

In september 1835 voer Charles Darwin als naturalist op het schip de Beagle dat in 1831 op een vijfjarige wetenschappelijke expeditie naar de kust van Zuid-Amerika vertrok. Als eerste kwam Darwin aan op het eiland San Cristobal en na een bezoek aan de eilanden Floreana, Isabela en Santiago zag hij dat de vinken zich van eiland tot eiland aan hun omgeving hadden aangepast. Aan de hand hiervan ontwierp hij de hypothese dat soorten evolueren en uit elkaar zijn ontstaan. Tevens kwam hij tot de conclusies dat zich in de natuur een struggle for life (strijd om het bestaan) afspeelt en dat de beste aangepaste overleeft (survival of the fittest). Deze evolutietheorie is tot op de dag van vandaag de hoeksteen van de moderne biologie en Darwin's boek (On the origin of species by means of natural selection), waarin hij zijn bevindingen publiceerde, vormt de basis van die theorie.

De Galápagos is een waar paradijs voor vele dieren die hier veelal leven zonder natuurlijke vijanden. Deze meeste dieren zien de mensen niet als hun vijand en blijven dan ook perfect stil zitten zodat we mooie foto's kunnen maken.

Dé manier om de Galápagos te ontdekken is middels een bootcruise. Het meeste gebruikelijk is een cruise te boeken van minimaal 7-8 dagen. Bij een cruise van 4 dagen, ben je netto maar twee dagen eilanden aan het bezoeken. Je vaart, meestal 's nachts, langs diverse eilanden en overdag is er volop gelegenheid om te wandelen op deze unieke vulkanische ondergrond. Wij gaan echter niet cruisen maar verblijven op het eiland Santa Cruz. Het aantal cruiseboten waar vanaf gedoken mag worden, is sinds vorig jaar namelijk erg beperkt. Alle boten waar wel vanaf gedoken mag worden, waren al maanden van te voren volgeboekt. Daarnaast wordt Leo snel zeeziek en blijkt het ook goed mogelijk om te duiken vanaf Santa Cruz.

Zondag 12 oktober:

Na een mooie busrit vanuit Cuenca was het heel verrassend om in het nieuwe busstation van Guayaquil een prachtig modern winkelcentrum aan te treffen. Direct maar even gegeten in de foodcourt en daarna met de taxi naar het hotel Quil. Na een nachtje in dit hotel is het tijd voor het volgende hoogtepunt van de reis: een bezoek aan de Galápagos eilanden.

Op de luchthaven blijkt dat eerst de bagage door een scanner moet voordat je kan inchecken. Wel vreemd, want hierna krijg je je tas ongezegeld terug en kan je ongeoorloofde spullen in je tas doen. Er mogen geen fruit en andere plantaardige producten op de Galápagos ingevoerd worden. Ook bij aankomst op de Galápagos wordt je handbagage nogmaals gecontroleerd. Tevens moet je vóór het inchecken een tax van US$10 betalen. Hiervoor krijg je wel een mooi geplastificeerd kaartje, waar ze overigens bij aankomst een gaatje in knippen. De US$100 entree p.p. voor het Nationale Park betaal je bij aankomst op de Galápagos.

We vliegen met AeroGal in een Airbus 200. De vluchtduur is circa 1,5 uur. Bij aankomst op het primitieve luchthaven op het eiland Baltra voelen we op de vliegtuigtrap direct de heerlijke warme zeewind. Het eiland ziet er erg droog uit. Er is weinig vegetatie op een enkele cactus na. Het eiland ligt ten noorden van het eiland Santa Cruz. De douaneformaliteiten en de betaling van de entree gaat redelijk snel. Er is geen kofferband. Alle koffers staan in twee rijen op de grond uitgestald. De rugzakken zijn snel gevonden, evenals onze contactpersoon. Hij staat al klaar met een duidelijk bordje met onze namen erop.

Met een locale bus worden we in tien minuten naar de zuidkust van Baltra gebracht, naar het kanaal dat het eiland Baltra van het eiland Santa Cruz scheidt. De koffers gaan op het dak van de boot, iedereen neemt binnen plaats en binnen enkele minuten vaart de boot naar Santa Cruz aan de andere zijde van het kanaal.

De pelikanen scheren over het groenblauwe water en laten zich van grote hoogte in het water vallen. Met een vis in hun bek vliegen ze weer verder. Bij de steiger ligt een zeeleeuw in het zonnetje. Even knipoogt de zeeleeuw ten teken dat onze aankomst is gesignaleerd.

Santa Cruz is het tweede grootste bewoonde eiland van de Galápagos. Het is tevens het centrale eiland van de Galápagos. Het eiland heeft de grootste populatie. De hoofdstad Puerto Ayora is een havenplaats waar zich het economische centrum van de Galápagos bevindt. De pick-up die ons naar het hotel zal brengen staat al klaar. We gaan naar Puerto Ayora. De stad ligt op 45 km afstand aan de andere zijde van het eiland. We rijden ongeveer 45 minuten over een lange rechte weg. De weg loopt dwars over het eiland door de Highlands. Al snel wijzigt de droge vegetatie en het landschap wordt groener en de lucht wordt vochtig. De bomen zijn met mossen begroeid.

We verblijven 7 nachten in het hotel Silberstein. Volgens de Lonely Planet is Silberstein een high-range hotel, een karakteristiek gebouw met een eigen restaurant en een binnentuin met een klein zwembad. Het hotel is opgericht door de Duitser Angelmeyer, die hier het eerste toeristenhotel vestigde en later ook als eerste een duikschool opende.

Bij het inchecken blijkt dat we de duik- en excursiedagen niet meer zelf kunnen bepalen en dat het programma al is vastgesteld, hetgeen niet volgens afspraak is. We gaan nu eerst 4 dagen duiken en daarna 2 dagen andere eilanden bezoeken. Leo heeft liever na 2 dagen duiken en dagje eilanden bezoeken en daarna weer 2 dagen duiken. De meisjes beloven om te checken of ze het programma kunnen veranderen, maar we hebben het idee dat ze niets doen. Het is wel frappant dat ze halverwege de week vragen of we voor één dag het hotel willen verlaten en ergens anders willen gaan slapen omdat ze een overboeking hadden. Nou wij dachten het niet... Knappe vent die ons uit de kamer krijgt!

Als alle spullen op de kamer zijn uitgepakt, gaan we direct naar het Puerto Ayora verkennen. De straat langs die parallel aan de kust loopt is bezaaid met hotels, souvenirwinkels, banken en internetcafe's. Overal staan borden met aanbiedingen om te gaan mountainbiken, zeekayakken, duiken en hiken. Wel erg toeristisch dus, maar het plaatsje voelt goed en vriendelijk aan. In het water liggen kleine vissersboten en verderop in de baai liggen diverse cruiseschepen.

Bij een kleine vismarkt wordt versgevangen vis uitgeladen uit een klein vissersbootje. Niet alleen de toeristen staan te kijken hoe de grote tonijnen en barracuda's worden gelost en direct worden schoongemaakt, maar ook veel pelikanen en een brutale zeeleeuw zitten letterlijk bovenop dit tafereel. Als de vissers en de visverkopers even niet opletten, springen de pelikanen bovenop de vis en proberen ze de kleinere maten mee te pikken. De zeeleeuw staat tegen de benen van de verkopers te schurken in de hoop een visje te krijgen.

Eén van de pelikanen heeft een hele grote vissenkop bemachtigd en probeert deze door te slikken. Helaas voor de pelikaan lukt dit niet. Hij zwaait wat met zijn hoofd om de vissenkop in zijn enorme keelzak om te keren. Ondanks diverse pogingen (waar wij het benauwd van krijgen) lukt het niet. Als hij de vissenkop uiteindelijk uitspuugt, vechten de andere pelikanen om de buit en herhaalt het tafereel zich.

Als we verder lopen kunnen we de pelikanen die in de mangrovebomen zitten bijna aanraken en goed fotograferen. Onder de stijger krioelen tientallen prachtige grote rode krabben tussen de rotsen. De krabben hebben aan de onderzijde een mooie blauwe kleur. Wij gaan ons wel vermaken de komende week met al het wildlife om ons heen.

Aan het eind van de middag gaan we naar het verderop in de straat gelegen Charles Darwin Research Station. Onderweg zien we veel pelikanen en zeeleguanen. Wat zijn die zwarte leguanen lelijk zeg.De Charles Darwin Foundation is sinds 1959 op het eiland Santa Cruz gevestigd en houdt zich bezig met de instandhouding van de natuurlijke toestand van de eilanden. Het Charles Darwin Research Station is in 1964 door de Ecuadoriaanse overheid opgericht. Er werken ongeveer 200 mensen, waaronder een groot aantal vrijwilligers die campagnes steunen voor het verwijderen van uitheemse diersoorten en het reguleren van de visindustrie. Ook worden er in dit onderzoekscentrum reuzenschildpadden gefokt, grootgebracht en vervolgens uitgezet in de natuur.

Op de Galápagos leefden ooit 11 verschillende soorten schildpadden waarvan er inmiddels enkele zijn uitgestorven. In Research Station leeft ook Lonely George, een gigantische schildpad die de laatste is van zijn soort. Hij is 27 jaar geleden 'gered' vanaf het eiland Pinta.

De leefomgeving en het voortbestaan van de schildpadden worden ernstig bedreigd omdat de niet natuurlijk voorkomende dieren zoals varkens, geiten en honden de leefomgeving van de schildpadden ingrijpend heeft gewijzigd. In het Research Station hebben ze twee vrouwtjes (van een iets ander soort) bij hem gezet, maar hij wil niet paren. Tot er enkele weken geleden opeens twee nesten met eieren werden gevonden. Deze eieren zijn inmiddels in een broedmachine geplaatst. De helft van de eieren proberen ze als vrouwtje en de andere helft als mannetje uit te laten komen. Dit kunnen ze regelen door de temperatuur van de broedmachine in te stellen. Bij hoge temperaturen worden er vrouwtjes geboren en als de eieren een graadje minder warm zijn, dan kruipen er mannetjes uit het ei.

We zitten een tijdje bij Lonely George en zien verschillende groepen voorbij komen waarbij elke gids zijn eigen verhaal heeft. De ene heeft het over één nest met acht eieren, een tweede over twee nesten met zestien eieren en een derde vertelt dat er geen omgeving was ingericht om eieren te leggen en het helemaal niet zeker is dat de eieren ooit uit zullen komen. Het werkelijke verhaal zullen we binnenkort eens opzoeken op internet. Overigens, als de eieren wel uitkomen is het nog maar de vraag of de lijn van de Pinta schildpad, Lonely George dus, wordt voorgezet. Over 50 jaar, als de schildpadden geslachtsrijp zijn, zullen we het weten. Misschien een mooi moment om nog eens terug te gaan naar George (die niet langer lonely is) en zijn kinderen.

Behalve Lonely George leven er nog enkele andere hele grote landschildpadden in het Research Station. Deze schildpadden kunnen van heel dichtbij benaderd worden maar mogen uiteraard niet aangeraakt worden. Er loopt een schildpad (nou lopen) die is gered uit een militaire dierentuin in Quito. Het schild van deze schildpad heeft diverse kogelgaten (?!). Er vliegen ook veel vogeltjes rond.

We wandelen langs een strandje, klimmen over de lavarotsen en bewonderen de vele lelijke zwarte zeeleguanen die soms met tientallen op elkaar zitten. De leguanen spugen regelmatig met grote kracht en met een fel geluid hun grote klodders slijm in het rond.

's Avonds worden de duikspullen uitgezocht bij de duikschool van Silberstein. Het 7 mm dikke lange pak is lastig aantrekken. Dit is heel wat anders dan een 3 mm dikke shorty! Het water rond de Galápagos is - afhankelijk van het seizoen - tussen de 17 en 24 graden koud/warm. In deze periode is het water tussen de 20 en 22 graden Celsius. Normaal liggen we in tropisch water van zo'n 27 tot 29 graden Celsius!

Silberstein heeft de beschikking over een grote boot en een Nederlandse duikinstructeur (Jan). Jan is behalve een goede instructeur / divemaster ook gezellig en goed gezelschap. Hij woont al 4 jaar op de Galápagos en heeft voorheen altijd op privé-jachten gewerkt en heeft de gehele wereld al gezien (de mazzelaar).

De bijbehorende foto's van dit verslagzijn te bekijken op http://www.traveljunkies.nl/zuid-amerika/1%20ecuador/fotoseries/07%20Galapagos%20land/index.html

De duikfoto's van de Galapagos zijn imiddels al te bezichten op http://www.traveljunkies.nl/