Donderdag 20 november 2008 - Vlucht van Santiago (Chili) naar Buenos Aires (Argentinië)

Na een heel kort nachtje in Santiago sta ik om 4 uur 's morgens buiten te wachten op de taxi die mij naar de luchthaven gaat brengen. Als de taxi er om 4.15 uur nog niet is, vermoed ik dat de taxi niet meer komt. Bij de receptie van het hotel bieden ze een taxi aan voor een belachelijke prijs. Daar trapt deze doorgewinterde toerist niet in. In de nog lege straten duurt het - voor mijn gevoel - een eeuwigheid voordat er enig verkeer, laat staan een taxi langs komt. Uiteindelijk stopt er heel toevallig een taxi in de straat die reeds bezet is, maar de chauffeur is wel bereid om een collega op te roepen. Het is maar goed dat ik altijd ruim op tijd naar de luchthaven vertrek, anders had ik waarschijnlijk nu mijn vlucht gemist.

De vlucht LA 1447 van LAN verloopt perfect. Een mooi toestel met personal entertainmentset zodat ik eindelijk het einde kan zien van de film die ik tijdens mijn vlucht van Ecuador naar Peru van enige weken geleden heb gezien. Ware het niet dat men regelmatig het filmaanbod ververst en de film Hancock niet meer in het programma is opgenomen (grrrrrrrr.....)

Bij aankomst op de luchthaven van Buenos Aires koop ik voor 45 peso's een transfer met een bus naar het hotel in het centrum. De bus brengt mij naar een verzamelpunt in de omgeving van het treinstation en vandaar wordt iedereen met taxi's naar de hotels gebracht.

Ik heb bij de reisorganisatie GAP, voordat de groepreis begint, voor 2 dagen een hotel geboekt. Het hotel Splendid aan de Rivadavia valt echter tegen. Een gedateerd, vuil hotel met donkere kamers. Het is erg warm op de kamer en ongelofelijk luidruchtig. Het lijkt wel of al het verkeer door mijn kamer rijdt. Onbegrijpelijk dat GAP hier haar gasten onderbrengt. Dit hotel is de eerste indruk die de groepsleden krijgen van de rondreis. Dan was het top-end hotel in Lima een betere start. Je zou toch zeggen dat GAP in zo'n grote stad een betere accommodatie moet kunnen vinden. Het enige voordeel van dit hotel is dat het wel centraal gelegen is in een zijstraat tussen het beroemde Plaza de Mayo en de Obelisco.

Snel trek ik luchtige kleding aan, ik stop de waardevolle spullen de kluis en ga de straat op. Het is in Buenos Aires aardig warm (zo'n 24 - 26 graden).

Buenos Aires betekent goede luchten en het is behalve de hoofdstad, ook het economische en culturele centrum van Argentinië. Met 2,8 miljoen inwoners (in 2001) is het de grootste stad van het land. Buenos Aires ligt aan de monding van de Rio de la Plata (Spaans voor zilverrivier). In Argentinië wonen meer dan 12 miljoen mensen.
De republiek Argentinië is op 9 juli 1816 uitgeroepen in de stad Tucumán. Na een zware tijd vol anarchie en dictatuur wordt Argentinië in 1853 een federale republiek naar Noord-Amerikaans voorbeeld. Tot 1983 wordt het land afgewisseld met dictaturen en democratieën. Nadat dictator Galtieri in 1982 tevergeefs de Falkland-eilanden probeerde te veroveren op Engeland, moest hij in 1983 vrije verkiezingen uitschrijven en sindsdien is Argentinië dus weer een democratie.
Heel toevallig is op mijn laatste dag in Buenos Aires (op 5 december, na de Patagoniëreis) het presidentiële paleis geopend en is er een fototentoonstelling over de 25 jaar democratie in Argentinië.
Buenos Aires is één van de meest Europees aandoende steden van Zuid-Amerika en van het hele zuidelijk halfrond. Ooit kon het met zijn noordelijke tegenspelers wedijveren. De stad beleefde zijn gouden tijd tussen 1880 en 1920, toen Argentinië tot de tien welvarendste landen van de wereld behoorde en Buenos Aires nieuwelingen uit Europa lokte die hier een beter bestaan probeerden te vinden. Dankzij de architectuur, het culturele leven, de talloze winkels, boetieks en restaurants en de kosmopolitische bevolking is het heel sfeervol in de stad. De vele terrassen en restaurants worden de hele dag druk bezocht en op straat spelen diverse bandjes. Ik slenter drie dagen door de stad, bezichtig de bezienswaardigheden en aan het begin van de avond rust ik even uit op het Plaza Mayor.

Ik bezoek uiteraard de belangrijkste begraafplaats bij ‘La Ricoleta'. Hier vind je mausoleums van diverse beroemdheden en rijke families. De graftombes zijn niet alleen boven de grond gebouwd, maar ook tot 10 meter onder de grondworden de doden begraven. Sommige families laten de graven wekelijksschoonmaken.

Het bekendste graf is het mausoleum van Eva Péron (Evita). Eva Maria Duarte de Perón leefde van 7 mei 1919 tot 26 juli 1952 en was de tweede echtgenote van de president Juan Péron (1895-1974). Ze was first lady van 1946 tot haar dood in 1952. Ze was niet politiek verkozen, maar had wel veel macht en invloed op het regeringsbeleid. Ze had een grote schare bewonderaars onder de armen en de arbeidersklasse van Argentinië wat belangrijk was voor de machtspositie van haar echtgenoot. Ze werd liefkozend Evita genoemd, wat zoveel betekent als 'Evaatje'.

Ze richtte een stichting op: een liefdadigheidsvereniging voor hulp aan de armen. De vereniging bouwde huizen en scholen en zorgde ervoor dat iedereen recht kreeg op dezelfde medische zorg. Evita richtte ook de vrouwenafdeling van de Peronistische beweging op, de eerste politieke vrouwenbeweging in Argentinië.
Tijdens haar leven was Evita de machtigste vrouw van Argentinië en de meeste historici zijn het er over eens dat in de geschiedenis van Zuid-Amerika niemand haar invloed heeft geëvenaard. Op het moment van haar overlijden was ze waarschijnlijk de machtigste vrouw ter wereld (bron Wikipedia).


Ik slenter vele malen door de grote winkelstraat Florida. Aan het eind van de lange straat (vanaf het hotel bezien) is een modern winkelcentrum waar alle bekende merken kleding, parfum en computerapparatuur verkocht worden. In het winkelcentrum staat een hele grote versierde kerstboom. Opeens word ik geconfronteerd met het einde van mijn reis. Kerstmis betekent namelijk dat ik (al) thuis ben.

In de omgeving van het winkelcentrum vind ik, na enige tijd zoeken, het bureau Tickettec waar ik gelukkig voor zaterdagavond 6 december nog een kaartje kan kopen voor het concert van Madonna in het River Plate stadion in Buenos Aires.

's Avonds verandert de Florida in één grote vrijmarkt. In het midden van de straat worden veel sieraden en prullaria verkocht door diverse hippies en rasta's. Op enkele plaatsen wordt er muziek gespeeld en op straat wordt de tango gedanst.

Ik reis met de bus naar de wijk Bocca. In deze wijk is behalve het beroemde stadion van Bocca Juniors (de club van Maradonna) ook een toeristische attractie. Enkele straatjes staan namelijk bekend om hun gekleurde huizen en vele kunstenaars. Voor de toeristen zijn er gezellige terrassen ingericht waar natuurlijk ook weer de tango op live muziek wordt gedanst. Hier leert men op straat de basisprincipes van de tango met het temperament van de Italiaanse immigranten die zich hier in vroegere jaren in de kleurige huisjes hebben gevestigd. De toeristen kunnen in een tangohouding op de foto met een danser of danseres (uiteraard tegen betaling van een aantal peso's).


In enkele winkels worden eigenaardig gevormde bekers verkocht met een zilverkleurig rietje. Ook in de parken zie ik mannen en vrouwen met de bekers lopen en eruit drinken. De meeste hebben een thermoskan heet water bij zich en vullen de bekers steeds bij. Ze drinken de traditionele thee (Shay) die Maté heet en erg bitter smaakt. Maté was een belangrijk product toen echte thee nog heel duur was. Maté is sterk opwekkend en dit komt vooral door de cafeïne. Men zegt dat door het drinken van deze drank de lichaams- en geestelijke prestatie wordt verhoogd, de concentratie wordt bevorderd en de vitaliteit en het uithoudingsvermogen wordt verbeterd.

Zaterdag 22 november 2008 - Buenos Aires

Vandaag probeer ik eindelijk een keer uit te slapen, maar er wordt al vroeg op de deur geklopt door mijn nieuwe reisgenoot Steve uit Melbourne in Australië. Hij heeft zojuist de 60 dagen GAP-reis met een truck van Quito naar Rio de Janeiro afgesloten. Hij vertelt direct een aantal horrorreisverhalen en ook zijn landing in Buenos Aires is niet helemaal vlekkeloos verlopen. Hij blijkt al heel wat van de wereld gezien te hebben en heeft ook veel landen bezocht waar ik nog niet ben geweest (Polen, Hongarije, Tsjechië, Jordanië, Israel).

Vandaag wil ik eigenlijk rustig aan doen en alleen even de stad in gaan om te lunchen en om dollars te pinnen. Vanavond is er een meeting met de nieuwe GAP-groep gepland en ik moet dan US$ 300 betalen. Ik loop vele uren door de stad en probeer wel 20 tot 25 geldautomaten. Ondanks dat de meeste pinautomaten de optie hebben om US-dollars te pinnen, weigeren ze deze af te staan.
Ten einde raad pin ik maar Argentijnse peso's en probeer deze te wisselen in een Gambiokantoor. Maar ook dit lukt niet. Alle wisselkantoren weigeren om te wisselen zonder een paspoort. Met de kopie van mijn paspoort nemen ze geen genoegen... Moet ik weer helemaal 25-30 minuten terug naar het hotel wandelen om mijn paspoort op te halen. Als ik dan eindelijk een uur later terug bij het wisselkantoor ben, kan ik nog steeds geen dollars krijgen. Het blijkt namelijk dat je alleen dollars kan kopen van vrijdag tot en met vrijdag en dat terwijl er heel veel mensen dollars omwisselen naar peso's! Ze zouden er dus genoeg van moeten hebben.
Ik probeer mijn peso's vóór het kantoor om te wisselen voor dollars bij iemand die toch wil gaan wisselen. De meeste mensen vertrouwen het echter niet en willen niet bij mij wisselen. Uiteindelijk vind ik een Engelse sprekende toerist die wel US$ 200 wil wisselen. Ik heb nu nog steeds een tekort van US$ 100 én na drie lange dagen slenteren op andere schoenen heb ik flinke blaren opgelopen.

's Avonds vindt de eerste groepsmeeting plaats. Met Steve, mijn kamergenoot heb ik - zoals vermeld - al kennis gemaakt. De groep bestaat verder uit 2 Canadese jongedames, één Canadees stel dat in Amerika woont, een ouder stel uit Nieuw Zeeland, één jonge studente uit Londen die een half jaar in Buenos Aires studeert en een Amerikaanse jongeman die de reis heeft gewonnen en zijn moeder heeft meegenomen. In totaal zijn we met 11 deelnemers en Mayra, de gids komt uit Ecuador.

Na de meeting gaan we de hele groep uit eten en ik eet een heerlijke grote malse Argentijnse steak. Om 23.30 uur is het restaurant nog goed gevuld. Als we 's avonds laat terug naar het hotel lopen, zien we dat de vele daklozen die overdag op stukken karton en op dunne schuimmatrassen op straat slapen, druk aan het werk zijn. 's Avonds en ‘s nachts verzamelen ze blijkbaar al het afval en ze zijn (zo te zien) op zoek naar papier en plastic flessen.

Al met al is het vandaag dus weer een lange en vermoeiende dag geworden.

Kijk voor de nieuwe fotoseriesArgentinië op http://www.traveljunkies.nl/zuid-amerika/5%20argentinie/fotoseries/index.html