Maandag 24 november 2008 - Hiken in El Chalten

Vandaag wordt onze eerste lange hikedag. Bij het restaurant bij de hostel kopen we lunchboxen. Al met al loop ik toch met een behoorlijk zware dagrugzak. Ik heb twee fotocamera's, een notebook, regenkleding en een lunch bij mij. Gelukkig hoeven we maar weinig drinken mee te nemen want het water in de riviertjes en beekjes is hier zo zuiver dat we dit rechtstreeks vanuit de bron kunnen drinken. Bijvullen van de waterflessen is dan ook geen probleem.

We beginnen de dag droog, maar het mist wel een beetje. We wandelen van de hostel naar een houten poort waar de echte hike kan beginnen. De blaren onder mijn voeten doen in het begin wel pijn, maar gelukkig kan ik er aardig doorheen lopen.

Volgens Fabio is het weer goed genoeg om ons oorspronkelijke plan uit te voeren; een 30 kilometer lange heen-en-weer wandeling naar Lago Tres.
De eerste 30 minuten zijn al gelijk heftig; het pad loopt gelijk zigzaggend de berg op. Het landschap is prachtig en we hebben mooi uitzicht over het dorpje en de Rio de las Vueltas (rivier van de bochten). Tijdens de eerste fotostop zien we gelijk al twee condors zitten op de bergwand. Na het eerste steile gedeelte gaat het parcours over in een relatief vlak gedeelte en we wandelen gedeeltes door het bos. Het is een hele mooie omgeving. Helaas blijven de punten van de berg Fitz Roy achter de bewolking verborgen. Men zegt dat je de berg op een heldere dag bijna gedurende de gehele wandeling ziet.

Fabio wijst ons op de Calafate-plant. Deze plant heeft dezelfde naam als de stad waar we verblijven (of zou het andersom zijn). Het is een kleine struik met kleine donkergroene blaadjes, scherpe doornen en kleine, belvormige bloemen. De plant produceert ook kleine besjes waar onder andere jam van wordt gemaakt. Volgens de overlevering kom je op deze locatie terug als je de besjes eet...

Plotseling verandert het weer. Er komt meer wind en het begint licht te regenen.
We wandelen door een gebied dat deel uitmaakt van een rivierbedding, die nu bijna droog staat en hier en daar nog wat modderige passages geeft. In de natte gedeeltes moeten we het water via balken en planken oversteken. Niet super moeilijk, maar voor sommige reisgenoten genoeg om minimaal één natte schoen en voet op te lopen. Tegen de tijd dat we het basiskamp bereiken, regent het behoorlijk hard en is het erg koud geworden. Hier begint de beklimming van de beroemde Mount Fitz Roy.

Ik vraag aan Mayra, onze tourguide, of ik mijn klokhuis (organisch afval) mag weggooien. Net als zij de vraag bevestigend beantwoordt, loopt er een parkranger langs die zeer gepikeerd reageert. Het is absoluut verboden om welk afval dan ook weg te gooien, zelfs organisch afval zoals een klokhuis! De locale gids krijgt ook nog een uitbrander van de parkranger omdat we een stukje naast de trail zouden hebben gelopen. Volgens hem zijn onze schoenen goed genoeg om dwars door de modder te stampen en mogen we dus nooit meer van de trail afwijken.

Enkele weken geleden lag hier nog een flink pak sneeuw. Ik heb medelijden met al die hikers die hier in kleine tentjes overnachten in afwachting van beter weer. Mijn vingers zijn zowat bevroren en mijn voeten (en blaren) doen behoorlijk pijn. Ik ben blij dat wij vandaag nog terug wandelen en in onze warme hostel slapen. Op de camping nuttigen we onze lunch en ik kan even Nederlands praten met Pim en Renske (http://www.pimenrens.waarbenjij.nu/).

Fabio twijfelt of we door moeten gaan. Hij gaat op onderzoek uit en komt terug met de mededeling dat het laatste deel van de route is gesloten vanwege sneeuwval. Hij besluit ons naar een alternatieve route te leiden.
We wandelen verder en gaan kijken naar de Glaciar Piedras Blancas. Ondanks de lage bewolking en de lichte regen hebben we een mooi uitzicht op de hoger gelegen gletsjer. We bekijken de gletsjer van verschillende uitzichtspunten en dan is het tijd voor de lange wandeling terug. Op een smal bruggetje komt er vanuit de tegenovergestelde richting een man met twee lama's langs.

Het regent inmiddels niet meer en de regenkleding kan dus uit. Later op de dag gaat zelfs de zon schijnen en wordt het toch nog aangenaam warm. We wandelen terug langs Laguna Capri. Op enkele meters afstand zit een caracara, een roofvogel met opvallende gele poten. Als hij weg vliegt op het moment dat ik een foto probeer te maken, blijkt mijn memorycard vol te zijn.

Het laatste gedeelte van de trip is weer even zwaar als het begin. We wandelen de berg af en nemen de lange weg terug naar de hostel. Ik ben blij als ik mijn schoenen kan uittrekken en onder een warme douche kan stappen. Het was een lange en zware dag (8-9 uur gewandeld), mede door de blaren onder mijn voeten.

's Avonds ontmoet ik samen met Steve een heel aardig Nederlands stel in het restaurant. We hebben allebei reuze honger een bestellen een grote pizza. De echt grote pizza's krijgen we niet op, dus besluit Steve om een doggybag te vragen en de pizza morgen als ontbijt te nuttigen. Op de kamer heb ik een leuk gesprek met Jeff, de Engelsman die 16 jaar geleden naar Nieuw-Zeeland is verhuisd. Het wordt vandaag dus toch weer laat.

Dinsdag 25 november 2008 - Van El Chalten naar El Calafate

Vandaag hebben we in principe een vrije dag. Ondanks de pijn in mijn voeten besluit ik samen met Steve een (korte) wandeling naar een waterval te maken. Andere groepsleden hebben een hike naar de gletsjer geboekt. Het is vandaag zonnig en het waait behoorlijk hard. De toppen van de Mount Fitz Roy zijn vandaag heel goed te zien. Na 3 kwartier wandelen arriveren we bij een verrassend mooie waterval.

We schieten allebei veel foto's en nemen even onze rust. We wandelen nog een stukje verder om de toppen van de Fritz Roy te fotograferen.

We wandelen terug naar El Chalten voor een lekker kop warme chocolademelk en een lunch. Gelukkig hebben we nu de harde wind in de rug.
Na de lunch besluit ik op de heuvel een plek uit de wind en in de zon te zoeken om lekker even te relaxen. Na een half uur op een prachtige plek met uitzicht op het dal, word ik echter al weer onrustig. Ik wandel verder de berg op en heb uitzicht op een mooi dal met een diep ravijn en een rivier. Aan de overzijde zijn een paar kleine watervalletjes.

Na weer een stuk verder geklommen te hebben, verschijnt om de hoek een mooi en helder uitzicht op de Frits Roy en op een grote gletsjer. Ik wacht tot er een paar wolken optrekken voor de mooiste foto's, maar helaas willen de wolken niet wijken.
Ik moet me nu nog behoorlijk haasten om op tijd in de hostel terug te zijn. Ik kan amper meer lopen. Mijn voeten doen zo'n zeer. Ik ben blij als we in de bus zitten en ik mijn schoenen kan uittrekken.

De bus brengt ons terug naar El Calafate waar we in het leuke hostel Cauquenes de Nimez Hosteria-Lodge slapen. Het hostel ligt vlakbij het grote meer, een aantal blokken verwijderd van het centrum. Het hostel ligt ongeveer 25 minuten lopen van de belangrijkste straat in El Calafate en het is redelijk nieuw, maar heeft een zeer rustieke sfeer. Enkele dames van de groep verblijven in een klein huisje aan de overzijde van de straat.

Ik ga weer met een groot gedeelte van de groep eten. Ook hier wordt er laat gegeten; om 23.00 uur zit het restaurant nog vol. Ook dit hostel biedt gratis WiFi, dus het wordt weer behoorlijk laat voordat ik ga slapen.

Meer foto's El Chalten zijn te bekijken op http://www.traveljunkies.nl/zuid-amerika/5%20argentinie/fotoseries/27%20El%20Chalten/index.html en op www.traveljunkies.nl