Bienvenido a Ecuador

De reis is begonnen. Op vrijdag 26 september 2008 vertrekken we voor een nieuwe avontuur: een rondje Zuid-Amerika in 3 maanden. Helaas reist Rosalie alleen de eerste weken mee door Ecuador en naar de Galapagos eilanden. Om 4:00 uur in de morgen trekken we de deur van ons huis achter ons dicht en stappen in de auto naar Schiphol. Vandaag vliegen we met Iberia via Madrid naar Quito. Op Schiphol blijken er veel meer mensen op reis te zijn. De parkeerplaats P3 is ondanks onze reservering helemaal vol. We worden doorverwezen naar een overloop parkeerplaats. Het inchecken gaat vrij snel. De rugzakken wegen 'maar' 17 en 18 kg. Gelukkig worden de dagrugzakken niet gewogen.

De douane is streng. Behalve onze rugzakken, jassen en riemen moet Leo ook zijn schoenen uittrekken en op de band van de scanner zetten. We kopen nog wat tijdschriften en ontbijten in één van de restaurants. De Panini met gebakken ei (om 6 uur 's morgens) valt bij Rosalie niet helemaal goed. Het broodje komt er bijna weer uit.

Om 8:05 uur wordt de vliegtuigdeur gesloten en stijgt het vliegtuig op. Door de flarden ochtendmist worden de wegen, de steden, de groene grasvelden en akkers steeds kleiner. De service aan boord is minimaal; we krijgen geen ontbijt en de drankjes moeten betaald worden. We vliegen over Parijs in de richting van Spanje. Het landschap onder ons verandert snel, de vlakke akkers worden heuvels en ook de Pyreneën zijn goed zichtbaar. Na 2 uur en 20 minuten daalt het vliegtuig boven het dore binnenland van Spanje en landt in Madrid. De beschikbare overstaptijd is ruim anderhalf uur. Het vliegveld blijkt erg groot te zijn en bestaat uit twee delen. Volgens de borden is het bijna 40 minuten lopen naar de gate. Met de metro gaan we naar de andere kant van het vliegveld, naar de gate voor de vlucht naar Quito. Om 12:00 uur boarden we. Helaas heeft één passagier besloten om alsnog niet mee te gaan, terwijl zijn koffer aan boord is. Het zoeken naar deze koffer neemt ruim 3 kwartier in beslag zodat we pas om 13:00 uur opstijgen voor een vlucht van 10 uur en 20 minuten. Ook tijdens deze vlucht is de service minimaal. Iedereen krijgt gelukkig wel (tweemaal) eten en drinken maar om te zeggen dat de 'oude' Spaanse stewardessen gastvrij zijn... Iberia was al niet onze favoriete luchtvaartmaatschappij, nadat ze zonder het te melden de terugvlucht van Leo één dag hadden vervroegd. Gelukkig kwam Rosalie hier achter, anders was Leo met de kerst waarschijnlijk niet thuis geweest. Tijdens de vlucht wordt er ook nog vanuit de cockpit gemeld dat ze een probleem hebben met de electronica. Iedereen wordt verzocht om de telefoons, notebooks en MP3 spelers uit te zetten. Gelukkig meldt de gezagsvoerder na een kwartiertje dat het probleem is verholpen. We vliegen nog !

Ecuador:
Dit kleine land van Zuid-Amerika ontleent haar naam aan het Spaanse woord voor evenaar 'Equator'. Dankzij de ligging rondom de evenaar en de grote hoogteverschillen is de biologische diversiteit net zo groot als de geologische verscheidenheid. Jungledorpjes in het tropisch regenwoud, 31 vulkanen waarvan enkele met besneeuwde toppen én salsamuziek aan de tropische stranden met gezellige vissersdorpjes. Dat is wat Ecuador zo uniek maakt.

De landing in Quito is rond de klok van 16:00 uur. In Nederland is het 7 uur later. De douaneformaliteiten gaan snel; de rugzakken liggen al op de bagageband en als we naar buiten lopen, staat de gids al te wachten. Hij heet ons in goed Engels welkom en telefoneert naar zijn taxichauffeur, die al snel komt aangereden. Het programma voor de komende weken is op het laatste moment gewijzigd. We wilden heel graag met een georganiseerde reis op vakantie. We hadden niet zoveel zin om in Ecuador alles zelf uit te zoeken, mede omdat we beide geen Spaans spreken en Ecuador ook niet één van de veiligste landen ter wereld is. Helaas ging de geboekte rondreis bij Inti-reizen op het laatste moment niet door omdat er te weinig deelnemers waren. Leo had zijn vliegtickets en de aanvullende reis naar de Galapagos-eilanden al maanden geleden besproken en betaald, dus waren we gebonden aan de vertrekdag 26 september en aan onze vlucht op 12 oktober naar de Galapagos-eilanden. Een andere georganiseerde rondreis bleek dan ook geen optie (zonder dat dit veel geld ging kosten). Bij Inti-reizen hebben we vervolgens de oorspronkelijk geplande rondreis op individuele basis en met het openbaar vervoer besproken. We reizen vanaf de luchthaven met een taxi direct door naar Otavalo, een stad die 90 km nooderlijker dan Quito ligt. Op zaterdag vroeg in de morgen is hier een grote markt waar indianen in hun kleurrijke kleding hun waar kopen en verkopen. Er schijnt ook een grote dierenmarkt te zijn. Deze markten willen we natuurlijk niet missen.

Quito is de hoofstad van Ecuador en ligt op 2.850 meter hoogte. Het is een lange uitgestrekte stad, gelegen tussen de bergen. In de taxi naar Otavalo overhandigt de gids ons de vouchers van de hotels en 66 dollar voor de bustickets! Blijken we alle bustickets toch zelf te moeten regelen. We krijgen wel een overzichtje van de busprijzen. Het zal ons benieuwen of het gaat lukken om een bus te vinden die ons voor 2 dollar per persoon van Otovalo naar Quito terug gaat brengen! Kortom, we krijgen gewoon een gedeelte van ons betaalde geld terug (minus de provisie) en zoek het maar uit!

De gids neemt afscheid van ons en blijft achter in Quito. De chauffeur rijdt snel de stad uit. De goed geasfalteerde slingerweg (de Pan Americana) voert ons langs diepe ravijnen en langs velden met rozenkwekerijen, maïsvelden en stukjes land van keuterboeren. Onderweg passeren we de evenaar. De besneeuwde top van de Cayambe (5.795 meter), de 3^e hoogste vulkaan van Ecuador, steekt tussen de bewolking uit. De Pan Americana loopt langs de gehele Amerikaanse, Midden- en Zuid-Amerikaanse kust van Alaska tot aan Zuid-Chili. Zowel in Amerika, als in Costa-Rica en in Peru hebben we al vele kilometers afgelegd over deze weg. Langs de kant van de weg staan veel simpele bakstenen huisjes, verlicht door een enkele TL-lamp en natuurlijk door de televisie. De heuvels van de stijle bergen zijn kaal. Waarschijnlijk is al het hout al gekapt voor de vele houtgestookte bakstenen ovens die we langs de kant van de weg zien. Hier worden de bakstenen van klei in de ovens gebakken. Het verkeer rijdt redelijk chaotisch over de tweebaans weg. Het inhalen van de zwaar beladen vrachtwagens die maar moeizaam de steile berg opkomen, leidt soms tot hachelijke situaties. Als het schemerig begint te worden, ontsteken maar weinig chauffeurs de koplampen van hun voertuigen. De kleine blauwe ledjes die zijn gemonteerd op de dashboards en in de grill van de auto's is geen verlichting te noemen. Alleen de grote Amerikaanse vrachtwagens zijn goed zichtbaar met hun honderden lampjes en andere kerstboomverlichting. Gelukkig rijdt onze chauffeur relatief rustig en komen we rond 19:00 uur in het pikkedonker aan bij ons hostel Cabanas el Ricio.

Na een verfrissende douche, kruipen we snel ons bedje in. Voor ons is het inmiddels bijna half drie 's nachts en we zijn 23 uur onderweg geweest. We slapen onrustig: het is weer wennen aan het harde, te kleine bed, de luidtoeterende auto's die langsrijden en de blaffende honden. We worden dan ook vaak wakker en zijn al heel vroeg klaar wakker. We zijn zelfs de kukkelunde hanen voor (die laten pas een uurtje later van zich horen). Het is nog donker als Leo zich alvast gaat scheren (met ijskoud water) en begint te typen aan dit eerste verslag. Als we zijn aangekleed, de spullen hebben herordend en het buiten licht begint te worden kan het echte avontuur beginnen. We zijn benieuwd welke nieuwe indrukken we deze reis weer opdoen. Wat is reizen toch heerlijk!

Otavalo (zaterdag 27 september)

Otavalo - op circa 2.400 meter hoogte gelegen - staat bekend om zijn kleurrijke woensdag- en zaterdagmarkt. Bij het ochtendgloren word je op de veemarkt door loeiende koeien, gillende varkens en schreeuwende mensen verwelkomd. Alles loopt kriskras door elkaar. De traditioneel geklede inheemse Indianen - afkomstig van heinde en verre - drijven hier de hele ochtend handel.

Zoals vermeld is het voor ons heel vroeg dag. Om 7.00 uur lopen we al op de veemarkt die enkele straten vanaf onze hostel wordt gehouden. We lopen de straat uit, heuveltje op en merken direct dat we op hoogte lopen. Onze ademhaling gaat zwaar, maar even later hebben we hier geen last meer van. De veemarkt wordt gehouden op een braak liggend stukje terrein. Het is een drukte van belang. De koeien, vakens, paarden, kippen, cavia's, katjes en honden worden druk verhandeld. Een koe heeft zojuist een kalfje geworpen. De nageboorte ligt op de grond. Het kalfje ziet er niet gezond uit. Het staat nog niet op zijn pootjes en blijft op de grond liggen.

De verkochte varkens worden met een touw van de marktplaats afgetrokken en achter op een pickup-truck gebonden. De eigenwijze beesten krijsen dat het een lieve lust is. Wat een oorverdovend gegil. Er zijn maar weinig toeristen op de markt en we kunnen op gepaste afstand onze foto's schieten. Op een verhoogd pad, aan de linkerzijde van de markt zijn enkele eettentjes ingericht. Om 7.00 uur in de morgen zitten al hele families aan de geroosterde varkens en gekookte varkensorganen met een bord vol rijst. Ondanks dat onze magen beginnen te knorren (in Nederland is tenslotte de middag al begonnen), nemen we toch maar niets te eten. Het ziet er heerlijk uit (maar niet heus). Na twee uur rondgestruind te hebben en vele foto's rijker, gaan we even terug naar ons hostel. Even de batterijen opladen van de camera's en de memorystickjes verwisselen.

Na deze korte pauze nemen we een taxi naar het centrum van Otavalo. Hier is het een drukte van belang. Veel pleinen en alle straatjes tussen de pleinen staan vol met kraampjes. Er worden de meest kleurrijkste producten verkocht zoals kleden, sjalen, poncho's, truien, hoeden en broeken. Verder veel witte blouses afgezet met kant en haakwerk, schoenen, tassen, panfluiten en natuurlijk ook weer eten.

De mannen dragen poncho's en dragen hun lange haar in een staart. We wandelen langs tientallen kramen en gaan vervolgens ontbijten in een leuk klein restaurantje. De panfluitmuziek klinkt luid uit de speakers van de CD-verkopers. We komen al helemaal in Zuid-Amerikaanse sferen. Voor 2,50 dollar hebben we een uitgebreid ontbijt met eieren, verse jus, brood, jam en een kop thee. De rest van de ochtend wandelen we langs de kramen, zitten op een plein en ook een bezoek aan de kerk mag niet ontbreken. In de middag even terug naar de kamer om de foto's te bekijken, te kopiëren en om nog een uurtje te relaxen. Het is tenslotte ook een beetje vakantie.

De fotoserie van Otavalo is inmiddels verhuisd naaronze eigen website http://www.traveljunkies.nl/zuid-amerika/1%20ecuador/fotoseries/index.html