Zondag 5 oktober - De vulkanen en watervallen bij Baños

Het is maar goed dat iedereen direct gelooft wat we schrijven en niemand gaat Googlen of de informatie klopt. Zoals jullie in het vorige verslag hebben gelezen, gaat het al jaren goed met de vulkaanactiviteit van de Tungurahua vulkaan. Wij schreven dat Baños onder andere in 1999 geëvacueerd is geweest. Maar recent, in 2006, is er ook nog een uitbarsting geweest waarbij Baños geëvacueerd is, maar geen schade heeft opgelopen. Er heerst nog steeds code oranje. Nu we Baños hebben verlaten, kunnen we deze aanvullende informatie wel publiceren...;-)

Gisterenavond hebben we een toeristisch toertje geboekt. In een open 'safaribus' gaan we vandaag de omgeving verkennen en we doen de zogenoemde Cascade route, de route langs de vele watervallen. We bezichtigen onder andere enkele watervallen, bezoeken (lees: rijden langs) een waterkrachtcentrale, komen langs de Swingbridge en hebben de mogelijkheid om in een bakje aan een kabel het ravijn over te steken. Deze tocht van enkele uren kost slechts US$ 5 p.p.

Om 10.30 uur vertrekt de bus. We rijden eerst nog een half uurtje rondjes door Baños om passagiers op te pikken. Dit is ook een leuke manier om Baños te zien. Het is vandaag bewolkt en een beetje fris. We gaan dan ook niet op het dak van de open bus zitten, maar zoeken een plaatsje beneden. In de bus zitten alleen Spaans sprekende 'toeristen', waarschijnlijk Ecuadorianen die een dagje Valkenburg doen. De bus rijdt de bergen in en rijdt vlak langs diepe ravijnen. In de lange tunnels is het pikkedonker en zie je geen hand voor ogen. Na 20 minuten rijden, slaat de bus af en rijdt niet de tunnel in. Aan de buitenkant van de tunnel, rijdt de bus heel langzaam over een hobbelig zandpad. Aan het gegil op het dak te horen en het vele water dat naar beneden komt, rijdt de bus onder/door een watervalletje.

Bij de Swingbridge is het een drukte van belang. We zijn niet de enige toeristen die met een safaribus onderweg zijn. Bij de brug wordt een Westerse toerist luid aangemoedigd om te springen. Uiteraard heeft ze een soort van Bungy-harnas aan en zit ze vastgebonden aan een wel erg dun koord. Het is dan ook geen elastiek maar een soort veiligheidkoord dat bergbeklimmers ook gebruiken. Eer dat wij daar mee zouden gaan springen... Het meisjes durft uiteindelijk wel (met enige hulp van de begeleider, die haar min of meer van de brug afduwt). Ze springt, valt een paar meter, het harnas snijdt in haar lichaam en ze schommelt vervolgens aan het koord onder de brug door. Weer een stoer verhaal en leuke foto's om thuis te laten zien.

De bus rijdt weer verder langs het ravijn. Bij één van de watervallen gaat een kabelbaantje het ravijn over. Het ziet er allemaal erg primitief uit. Bij een volgende stop (waterval San Pedro) is het onze beurt om in een bakje het ravijn over te steken. Er staat een lange rij mensen te wachten. Er gaan circa 6 à 8 mensen in het bakje, de rem gaat er vanaf en het bakje glijdt vanzelf langs de kabel over het ravijn. Na zo'n 40 seconden komt het bakje aan de overkant aan en wordt het door een kabel weer teruggetrokken. Deze kabel wordt bediend met behulp van automotor. Er staat zelf een reserve motor klaar voor als de actieve het begeeft. We hebben er even over kunnen nadenken: we doen het!

Bij de volgende stop zijn er meerdere watervallen (Cascade del Rocio) te bezichtigen. We moeten daarvoor wel een steil pad afdalen van circa 2,2 km. Dit is op zich niet erg, maar we zullen het pad ook weer terug naar boven moeten klimmen. Maar eerst nog het volgende:

Ecuadorianen zie je de hele dag eten, snoepen en drinken. In de busterminals en in de bussen word je gek van alle verkopers die eten verkopen. Ook langs de kant van de weg staan veel eet- en drinkstalletjes. Ze eten vooral veel gebakken bananen, maïs en een soort van grote dikke bonen die uit peulvruchten worden gehaald. Op busstations hebben verkopers grote emmers vol van dit ondefinieerbare spul; ze scheppen een klein plastic zakje vol met bonen, gooien en nog een sausje op, stoppen er een lepeltje in en verkopen dit prutje voor US$ 0,50. Eten wordt ook in de meest smerige omstandigheden klaar gemaakt op houtgestookte vuurtjes. Dat de bus onderweg niet stopt voor een sanitaire stop, is eigenlijk een wonder.

De Ecuadorianen eten ook de hele dag suikerriet (caña de azucar). In Vietnam knaagde iedereen aan een stuk suikerriet, hier wordt de gepelde suikerriet netjes in stukje in een zakje verkocht. Het sap van het suikerriet wordt ook uitgeperst en gedronken. Overal langs de weg staan stalletjes met een handpers, waarmee de sap uit het suikeriet wordt geperst. Er schijnen twee varianten van dit sapje verkocht te worden, namelijk met én zonder alcohol. Een Ecuadoriaanse moeder kocht twee flesje suikerrietsap voor haar zoontjes. Ze namen beiden een grote slok en bij één van de jongetjes sloegen de vlammen bijna uit zijn oren. Hij proest het uit... hij heeft dus duidelijk een flesje van de versie met alcohol gekregen.

Het milieu staat nog niet zo hoog in het vaandel bij de de Ecuadorianen. Hun afval gooien ze gewoon op straat of in de natuur gooien.

Als we naar beneden zijn gehuppeld (naar beneden is gemakkelijk) is de Cascade del Rocio indrukwekkend.

Het is een grote, hoge waterval en het water valt met veel kracht naar beneden in een kleine waterpoel. De klim terug naar boven, over het modderige pad en lange trap is vermoeiend. Inmiddels lijken we zelf wel een waterval te produceren; het zweet loopt in straaltjes van onze lijven. Het is inmiddels weer behoorlijk warm geworden. Als we om 3 uur terugkomen in het dorp Baños is het eindelijk tijd voor de maaltijd waar Leo al een tijdje over loopt te zeuren: vers gebrade kip met patat! Aan de cavia zit namelijk te weinig vlees.

In de gezellige drukke straatjes, met veel restaurantjes en winkeltjes, worden vele fel gekleurde zuurstokken verkocht. Baños staat bekend om deze milcocha. Deze zuurstokken worden ter plaatse bereid. In de deurpost van de winkels hangt een grote houten haak. De zuurstokbereider (we weten niet of dit beroep in de Dikke van Dale voorkomt) heeft een groot stuk noga in zijn handen en verzacht dit door het stuk steeds weer uit te rekken en het uiteinde over de haak te slaan. Hij voegt er eventueel nog een kleurtje aan toe zodat de zuurstok uiteindelijk twee kleuren heeft. Vakkundig trekt en draait hij de substantie tot het formaat van een zuurstok en snijdt het dan af. De stok wordt verder vorm gegeven in een malletje en netjes verpakt in een cellofaantje. Klaar voor de verkoop.

Maandag 6 oktober - Baños hiken en relaxen

Vandaag begint de dag zonnig. Er is wat lichte bewolking en we besluiten vandaag vanuit het dorp naar Bellavista te hiken. Bellavista is een plek boven op een berg waar een groot wit kruis staat. Leo trekt voor het eerst tijdens deze reis, zijn driekwartbroek aan met alleen een T-shirt en neemt geen sweater mee. Met onze wandelschoenen aan wandelen we het dorp uit een modderig pad op. Het pad stijgt snel waardoor het uitzicht over Baños steeds beter en mooier wordt. Regelmatig moeten we stoppen om op adem te komen. Gelukkig zijn er langs het pad op de mooie uitzichtpunten kleine houten hokjes gemaakt. Het is hiervandaan goed te zien dat er in Baños veel zwembaden zijn, waarvan enkelen zijn gevuld met het geneeskrachtige en natuurlijk verwarmde water uit de vulcaan.

Wat verder opvalt in Ecuador is, dat elke stad, dorpje of junglegehucht beschikt over sportstadia, voetbalvelden en/of basketvelden waar altijd wel mensen aan het sporten zijn. Tegenover het hotel Santa Clara zien we vanaf de berg de drie mooi aangelegde sportvelden en kinderspeelplaats mooi liggen. Wat ook opvalt is de grote begraafplaats waar veel kapelletjes en familiegraven in diverse pasteltinten boven de grond zijn gebouwd. Misschien moeten we daar later nog even een bezoek aan brengen als we weer beneden in het dorp zijn.

Als we boven zijn aangekomen steekt er een frisse wind op en gaat het mooie weer over in regen. Gedurende de hele hike zijn we geen andere toeristen tegengekomen, behalven dan onze Nederlandse hotelburen... We zoeken naar een ander pad terug naar Baños maar kunnen dit niet vinden. We vragen het in ons beste Spaans nog even na bij een vrouw die haar kippen probeert weg te jagen, maar ze maakt ons - volgens ons - duidelijk dat er geen ander pad is. We besluiten voor de zekerheid hetzelfde pad terug naar Baños te nemen. De regen is inmiddels weer gestopt, maar dit blijkt later maar voor even te zijn.

Terug in Baños bezoeken we de grote begraafplaats die we vanaf de berg zo mooi hebben zien liggen. Het graf van ene Reyers neemt een prominente plaats in. In Baños hebben we ook al een buste van hem gezien. Toch maar eens opzoeken wie deze meneer is geweest en waarom hij in Baños zo wordt vereerd.

Na de lunch begint het te weer te regenen. Gezien het weer komen we er niet meer aan toe om te gaan mountainbiken en met een buggy of trike te gaan rondcrossen. Het uitzicht op de top van de actieve vulkaan blijft voor ons verborgen. We spenderen de rest van de middag met internetten, relaxen en een beetje luieren. Morgen trekken we verder naar Riobamba.

ps. Hebben jullie de videoclipjes ook al ontdekt op deze site?