Cuenca

Cuenca is een charmante, koloniale stad in het zuiden van Ecuador en staat geheel terecht op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Cuenca is qua aantal inwoners de derde stad van Ecuador, maar heeft toch haar provinciale karakter behouden. De stad kent smalle met kinderkopjes geplaveide straatjes, oude kerken en vele pleinen en de statige, enigszins vervallen panden met begroeide patio's. De oude huizen zijn in pasteltinten geschilderd en in de bouwstijlen zijn veel Franse en Sevilliaanse invloeden te herkennen. De meeste huizen zijn voorzien van Franse, gietijzeren balkonnetjes.

Het is voor ons onvoorstelbaar dat er zoveel kerken zijn in Ecuador. Welke kerk je ook binnenstapt, op welk moment ook, er is altijd wel een dienst bezig. De mensen die op straat langs de kerk lopen, slaan een kruisje en vaak wordt het kleine beetje geld dat ze hebben gespendeerd aan kaarsen of gestort in de collectebus van de kerk. De mensen die een kaars(je) hebben gekocht en de kerk binnenstappen, wrijven de kaars langs hun haar en gezicht.

Onze eerste dag in Cuenca hebben we door de vele straatjes en langs de rivier Tomebamba gewandeld en lekker op een bankje gezeten bij de bloemenmarkt El Carmen. Op deze bloemenmarkt worden bloemstukken verkocht, waarvan wij vinden dat ze als rouwstukjes zijn opgemaakt. Op dit pleintje is een klein kapelletje waar het een dukte van belang is. Bij een heel klein winkeltje kopen de indianen een drankje, drinken dit op en betreden het kapelletje. De drank die ze kopen blijkt miswijn te zijn.

Over rouwstukken gesproken: in de steden worden in diverse straten allemaal dezelfde goederen verkocht. Zo zijn er straten waar alleen maar huishoudelijke goederen worden verkocht. Enkele straten verderop wordt alleen speelgoed en toeristenrommel verkocht. Enkele straten verderop weer andere producten. Zowel in Riobamba, als in Cuenca zijn we door een straat gelopen waar tientallen winkels allerlei producten verkopen die met de dood te maken hebben. In de etalages staan doodskisten, kandelaars, grafmonumenten, linten en andere prularia. In Nederland zouden wij niet zo snel een winkel weten waar je deze goederen koopt.

Veel indianenvrouwen lopen in verschillende klederdrachten, zonder dat ze het door hebben, voor ons te paraderen. Opvallend zijn de verschillende soorten hoeden die ze hier dragen; de zwarte gleufhoed is het populairst, maar de kleine witte 'tropenhelm' met twee pompoentjes en de hoge bolhoed zijn ook prachtig. Toen het vanochtend even regende, hadden de meeste mensen een plastic zak om hun hoed geslagen.

Natuurlijk brengen we ook een bezoek aan de grote kathedraal (de Cathedral de la Inmaculada Concepción) met haar karakteristieke blauwe koepels. Wij voelden ons in Cuenca op ons gemak en begrijpen niet dat Quito met meer grandeur wordt beschreven.

Vanuit Cuenca gaan we op pad naar de ruïnes van Ingapirca (wat muur van de Inca betekent). Het complex ligt op 3.230 meter hoogte. Het is het belangrijkste archeologische complex dat de Cañari's en Inca's in Ecuador hebben nagelaten. De bouw van dit complex werd tegen het eind van de 15e eeuw afgerond. De meest bijzondere bezienswaardigheid wordt gevormd door de resten van de zonnetempel van 'Inti' die gelegen is temidden van de akkertjes van de Cañari-indianen.

Met de busmaatschappij Cañar is het 2 uur bussen naar Ingapirca. Als we om 8.45 uur instappen zijn bijna alle zitplaatsen al bezet. Stipt 9 uur vertrekt de bus. We rijden dezelfde route terug als eergisteren (tijdens de hele lange busrit na de treinreis). Waar er toen toeristen de bus verlieten en wij jaloers dachten 'mochten wij er maar uit', slaat de bus af en rijdt nog even door naar het Ingapirca-complex. De entree bedraagt US$ 6 inclusief Spaans sprekende gids. Deze laatste slaan we maar over.

Het complex dateert uit verschillende periodes en dit is goed te zien aan de verschillende bouwstijlen. De Inca's wisten de grote stenen met precisie in elkaar te schuiven. Het onderste gedeelte van de zonnetempel is dan ook uit de Inca-periode.

Er lopen enkele fotogenieke lama's rond. Leo probeert op gepaste afstand enkele close-ups te maken. Iedereen weet wat een Lama doet als hij/zij zich bedreigd voelt. Gelukkig blijft Leo een Lama-douche bespaart.

Aangezien wij twee jaar geleden al vele Inca-gebouwen en ruïnes in Peru hebben gezien, waaronder de indrukwekkende Machu Pincchu, zijn wij hier snel uitgekeken.
We bezoeken nog even het kleine museum van het complex. Hier worden gebruiksvoorwerpen, kleding en gereedschappen tentoongesteld. Er hangen ook oude foto's van voor, tijdens en na de restauratie van 1967.

Om 13.00 uur nemen wij de bus terug naar Cuenca. Als we even na 15.00 uur aankomen, eten we weer heerlijk in het restaurant Raymipampa, een leuk, druk restaurant met een authentieke inrichting met veel oude foto's aan de muren. Het restaurant is direct naast de ingang van de kathedraal te vinden. We internetten nog even een uurtje en de dag is weer voorbij gevlogen. Morgen reizen we door naar Guayaquil. Dit wordt dan onze laatste dag op het vasteland van Ecuador. Overmorgen, 12 oktober, vliegen we namelijk naar de Galapagos-eilanden, het volgende hoogtepunt van onze Ecuadorreis.

Laatste nieuws: we zijn na één van de mooiste busreizen uit ons leven door het Parque Nacional Cajas aangekomen in Guayaquil en we draadloos internet op onze kamer!