Maandag 13 oktober: Duikdag 1

De wekker loopt om 6.00 uur af. De komende dagen vertrekken we iedere ochtend om 7 uur vanuit de duikschool.Het isdus elke ochtend vroeg wakker worden (en sommige mensen denken dat we op vakantie zijn). Met twee (net gecertificeerde) Engelsen worden we met de pick-up naar de boot gebracht. Deze boot blijkt in het kanaal te liggen, dus rijden we weer 45 minuten het eiland over. Als de duikuitrustingen aan boord zijn, vertrekken we naar de duikstekken Seymour North en Mosquera. Een boottocht van 3 kwartier.

We varen langs diverse koloniën blauwvoet Jan-van-Genten (boobies) terwijl Jan ons instructie geeft. De eerste duik is op Mosquera. Eerst moeten we een weightcheck uitvoeren. Dus achterover het water in... brrrrrrrrrr wat is dat koud. Na een tijdje voel je het echter niet meer. Ik duik zelf zonder kap en later in de week gaan we zelfs snorkelen zonder pak. In de tropische wateren duik ik in mijn shorty met 6-7 kg lood. Nu blijk ik met mijn dikke duikpak in het koude water 16 kg nodig te hebben!

Als we allemaal onze duikspullen hebben aangetrokken en op de rand van de boot zitten, vaart de boot nog een klein stukje naar de duikstek. Jan telt af: 3 - 2 - 1 - GO !!!

Het grote moment is aangebroken: DUIKEN OP DE GALÁPAGOS.

Het koude water is even wennen, net als de stroming en het enigszins beperkte zicht. Dit is niet helemaal zoals gedacht en verwacht. Mede door de volle maan is er veel plankton omhoog gekomen en is het zicht niet optimaal. Het vele plankton verhoogt wel de kans om Mantaroggen en Whalesharks te spotten.

Ik duik samen met Jan en er is afgesproken dat als de Engelsen 50 bar over hebben, ze samen beginnen aan hun weg omhoog. Alles wordt gecheckt en als iedereen is afgedaald tot 15 meter en Jan het sein OK geeft, kan de duik echt beginnen. Jan geeft een signaal dat hij iets ziet in het diepere blauwe water. Hij zwemt er snel heen en wat zien we daar? Direct al een grote Mantarog. Een lang gekoesterde wens is invulling gegaan: I SAW A MANTA. Deze 2-3 meter grote rog zweeft galant met zijn grote vleugels door het water. Zijn bek staat wijd open om zoveel mogelijk planton naar binnen te krijgen. Ik geniet van het moment en maak pas een foto als de Manta wegzwemt om zolang mogelijk de manta te kunnen aanschouwen.

Jan schudt opnieuw aan zijn shaker en wijst naar de rotsen. Een grote schilpad zwemt voorbij evenals enkele grote scholen vis. Enkele minuten later zwemmen er op afstand drie roggen voorbij (Jan noemt ze mobiles - kleine manta's). Ik kom ogen te kort, zoveel te zien.

Als ik de druk in mijn fles controleer schrik ik. Heb ik al zoveel lucht verbruikt? De Engelsen moeten ook al na 25 minuten afhaken. Gelukkig reikt Jan mij zijn reserveregulator aan. De komende minuten lurk ik aan de fles van Jan, zwemmen we wat rustiger en genieten we van al het moois. We zien nog enkele grote pijlstaartroggen, schildpadden en een grote school Barracuda's. Op mijn eigen lucht begin ik na mijn safety-stop en beëindigen we na 40 minuten onze duik. In één woord AMAZING!

De boot vaart terug naar een beschutte plek. Helemaal enthousiast delen we onze ervaringen, genieten we van een snack en trekken onze natte pakken uit. Snel warme kleding aan en in het zonnetje zitten. Op de kust zit een grote kolonie fregatvogels. Enkele vliegen met hun opgeblazen rode keelzakken rondjes bij de boot.

Na een uurtje rust beginnen we met de voorbereidingen van de tweede duik. We kunnen hier in het kanaal duiken of naar La Punta gaan, waar de kans op het grote spul groter is. Er schijnen zelfs hamerhaaien te zwemmen. De keus is snel gemaakt. Leo bepaalt dat we naar La Punta gaan.

De tweede duik ook weer prachtig. We nemen de tijd om ook tussen de lavarotsen te kijken, proberen minder lucht te verbruiken en genieten van de onderwaterwereld. Pas nu vallen de grote zeesterren met rode stippen op, de vele soorten koraalknagers, bulthoofdvissen en vele andere kleine vissen. Een speelse zeeleeuw komt onderwater kijken wat we aan het doen zijn. Hij zwemt een aantal rondjes en het lukt mij om hem te fotograferen. Ook nu gebruik ik weer lucht van Jan om maar zolang mogelijk te genieten van al dat moois.

Dinsdag 14 oktober: Duikdag 2 - Duiken bij Beagles

Het bijzonder aan de twee duiken bij Beagles is dat we tijdens de tweede duik in een gigantische school vis terecht kwamen. Duizenden visjes van 10 à 15 cm groot zwemmen in een grote tornado bij elkaar. Ze naderden ons op korte afstand en omcirkelen ons. Ze zwemmen zo dicht bij elkaar dat het zicht beperkt wordt. De visjes zwemmen boven en onder je en veranderen regelmatig van richting waardoor je niet meer weet wat onder, boven, links of rechts is. Als snel raken de duikgenoten uit zicht. Door wild met je armen te zwaaien wijkt de school iets uiteen en hebben we weer een paar meter zicht.

Rond de school zwemmen enkele zeeleeuwen die hun buiken vol eten. Ook tijdens deze duiken weer enkele schildpadden, grote pijlstaartroggen en enkele haaien in een grot gezien.

Woensdag 15 oktober: Duikdag 3 - Not my lucky day

Op woensdag heeft Silberstein te weinig duikers en brengen ze Leo onder bij Scuba Iguana Galápagos. Vandaag staat een duikspot in de omgeving van het eiland Santa Cruz op het programma waar de kans op hamerhaaien het grootst is, namelijk Gordon Rocks. Tussen twee grote rotsen op enige afstand van Santa Cruz stroomt het water behoorlijk hard waardoor al het planton omhoog wordt gedreven. Dit trekt veel vissen aan, waaronder grote groepen hamerhaaien. Onderwater zijn nog drie Pinnacles waardoor de stroming nog verder wordt versterkt. In een veelkleinere boot vertrekken we weer vanaf het kanaal naar Gordon Rocks. Het is zo'n 5 kwartier varen. De stroming zorgt voor redelijke golven. Maar goed dat ik mijn pilletje tegen zeeziekte heb ingenomen.

Als alle zeven duikers in volle bepakking klaar zitten, is het wachten op het sein om achterover het water in te gaan. We moeten gelijk duiken en proberen zo dicht mogelijk bij de rotsen te blijven. Na enkele meters afdalen, krijg ik al last van mijn linkeroor. Het klaren gaat niet makkelijk. We worden onder water 3-4 meter van links naar rechts gesmeten en wel 1-2 meter dieper en omhoog. Mijn oor krijg ik door al die schommelingen in druk niet goed geklaard. Het lijkt wel een wasmachine.

Als we de rotsen bereiken moeten we ons goed vasthouden, wat een stroming! Onze maskers worden bijna van ons gezicht afgetrokken en de luchtbellen van de uitgeademende lucht drijft horizontaal weg in plaats van omhoog.

Ik vind een mooie plek achter een grote rots en zie diverse vissen in sneltreinvaart voorbij komen. Ik heb nog nooit zoveel vissen achteruit zien zwemmen. Eenzeeleeuw heeft minder moeite met de stroming en zwemt speels rondjes om ons heen. Na een kwartiertje wachten op de hamerhaaien heeft de divemaster er genoeg van. Als ze niet naar ons toe komen, moeten we zelf naar ze op zoek. We laten de rotsen los en laten ons door de stroming meedrijven en proberen tussen de Pinnacles door te zwemmen. Wat een kracht (en lucht) kost dit. Als je maar even te hoog zwemt, wordt je direct meegesleurd. We zwemmen wat rond, af en toe versnelt de divemaster, maar de hamerhaaien laten zich niet zien.

Na 50 minuten houd ik het voor gezien; ik begin het koud te krijgen en mijn lucht is bijna op. De boot ligt op honderden meters van de plek waar wij boven komen. Ze pikken daar een paar duikers op die 10 minuten geleden nog bij ons zwommen. Snel onze reddingsboei opgeblazen zodat ze ons zien.

Ook de tweede duik verloopt ongeveer volgens hetzelfde scenario. We zien behalve een speelse zeeleeuw en een schilpad niet veel. Dit is duidelijk geen duikplek voor beginnende duikers. Het was een hele ervaring en nu heb ik een echte stromingsduik onder moeilijke omstandigheden gemaakt... maar nog steeds geen hamerhaaien gezien. De kapitein besluit om direct door te varen naar Puerto Ayora en daardoor krijg ik ook nog lichte zeeziekteverschijnselen. Wat een dag, maar ik had ‘m toch niet willen missen.

Donderdag 16 oktober: Duikdag 4 - de relaxte en mooiste duiken
Op mijn laatste duikdag op Mosquera Seymour en Channel Seymour moet het dan gaan gebeuren. Met een ervaren Amerikaanse en twee Zwitsers duik ik vandaag met een andere divemaster. Jan neemt een man die nog nooit heeft gedoken (!) onder zijn hoede. Vandaag wordt het een relaxte duik; we nemen de tijd, laten ons met de weinige stroming meedrijven en kunnen relaxt foto's en filmpjes maken.

Ik zie nu voor het eerst ook de vele kleine blauwe naaktslakken op de rotsen zitten. Niet een paar, maar op enkele meters wel tientallen. Ik zwem met de divemaster voorop en in de verte komen een aantal Eagle rays in onze richting gezwommen. Met enkele slagen kom ik direct in de zwemrichting te liggen. De laatste van de groep zwemt bijna recht over me heen. De gezichtachtige voorkant van de roggen is goed te zien.

We zien weer grote scholen vis en een hele tuin met lange Garden eels. De 'wormen' steken wel 25-30 cm uit het zand omhoog en kruipen snel terug als we te dichtbij komen.

Na zo'n 40 minuten duiken komen we aan bij het diepere gedeelte. DAAR, DAAR, zwemmen twee flinke haaien onze kant op. We gaan op de bodem in het zand zitten en wachten af. Op een redelijke afstand (altijd te ver weg) draaien ze zich om en zwemmen ze met enkele slagen weg. Nu zien we pas dat het twee hamerhaaien zijn. Geweldig, ook die kan ik afstrepen van mijn lijstje TO SEE UNDER WATER !

We wachten nog even of ze misschien terugkomen, maar ik zie ze niet meer. De Amerikaan tikt op mijn schouder en heeft ze nog wel gezien. We verbruiken al onze lucht in het ondiepe water en later ons op de stroming meevoeren. Na 65 minuten is het tijd om naar de oppervlakte te stijgen. Zo komt er een eind aan mijn duikavonturen op de Galápagos eilanden.

Morgen en overmorgen staan er nog twee eilandtoertjes op het programma. Eindelijk de landdieren van dichtbij bezoeken.

Een uitgebreide fotoserie is te bezichtigen op www.traveljunkies.nl